Zoals met die “vervanger” was besproken zou ik één keer per dag die briviact in de ochtend nemen. Nou, nou, nou, wat voelde ik mezelf weer ellendig! Mijn gedachten gingen alle kanten op. Dat blijft dan maar door gaan. Ik kon niet meer slapen en slaap is met mijn ziekte ontzettend belangrijk! Dat ging ik natuurlijk merken en ik niet alleen. Mensen die veel voor mij betekenen ga ik dan “lastigvallen”. Ik wil niemand tot last zijn, maar dat doe ik dan juist wel. Sommige dingen weet ik nog tot in detail, andere dingen kan ik me amper herinneren. Nu is het zo dat ik op sommige momenten natuurlijk alleen ben. Wat ik dan heb gedaan in huis is best eng, al moet ik zeggen dat met mijn epilepsie eigenlijk alles op de automatische piloot gaat. Dus gaan we er maar vanuit dat ik geen idiote dingen uithaal. Het lastigvallen van dierbaren is alleen voor mij een groot probleem. Omdat ik op een gegeven moment had bedacht dat alle medicijnen slecht voor mij zijn, was ik er radicaal mee gestopt. Zonder begeleiding. Dat is natuurlijk ontzettend dom. Ik ben geen arts. Maar dat soort dingen doe ik dus….. En dat is dus wel gevaarlijk. Psychotisch?? Hmm, weet ik niet. Denk het niet. Denk namelijk dat ik epileptische aanvallen heb op zo’n moment. Ik weet dat ik hiermee terugkom op mijn uitspraak van de vorige keer, maar ik ben niet psychotisch. Ik heb epilepsie en dat is iets heel anders! Er is een kortsluiting in mijn hersenen, dat heb ik de ene keer wel en gelukkig vaak ook niet!!!
Conclusie: Ik ben niet gek. Ik lijk het alleen af en toe, maar dat hoort bij mij 🤫. Groetjes, Bianca.
Hoe ga ik om met epilepsie 