De vorige keer had ik verteld dat mijn medicatie omhoog moest, omdat ik weer aan het “wrijven, friemelen en frunniken” was. Ook dit hielp niet. Ik ben, na toch weer een aantal maanden verder te zijn, gaan kijken of er niks anders was. Er bleek een nieuw medicijn te zijn. Deze ben ik gaan proberen. Ik moest mijn oude medicijn langzaam afbouwen en dit nieuwe medicijn langzaam opbouwen. Ik zou hierdoor ook gewicht gaan verliezen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik in drie weken tijd door de afbouw van het medicijn wat mijn gewichtsproblemen had veroorzaakt en door de opbouw van het nieuwe medicijn ik 8 kilo (!!!) kwijt was. Door deze roze wolk en doordat ik met mijn nieuwe medicijn gestart was, waardoor ik géén aanvallen had, ben ik ermee doorgegaan. Ik zag toen nog geen gevaar! Als je bedenkt dat ik me al jaren, echt al jaren nooit eens fit voel en na het slikken van dit nieuwe medicijn, Briviact, ik ineens weer bergen kan verzetten, dan snap je misschien waarom er geen belletje is gaan rinkelen. Zoals ik al zei ging het allemaal langzaam omhoog en omlaag, dus in mijn hoofd had ik, en mijn omgeving de gevolgen niet door. De bijwerkingen waren bij mij en bij mijn man bekend, maar nog steeds zagen wij niet dat ik helemaal hyper van deze medicijnen werd. Wij dachten allebei: Wat fijn, Bianc voelt zich eindelijk eens lekker!! Toen begon de ellende. Mijn hyper sloeg om in paranoïa en ik begon mij rare dingen in te beelden. Dit was in de tweede week. De derde week ben ik totaal doorgeslagen en was ik psychotisch. Ik heb mijn man van allerlei dingen beschuldigd. De enige die dit vanaf het begin doorhad was mijn zusje, maar zij heeft mij gesteund en is ook met mijn man in gesprek gebleven. Ik was niet meer voor reden vatbaar. Er was wel een stemmetje in mijn achterhoofd die zei dat er iets niet klopte, maar tegen die tijd dat ik dat stemmetje geloofde was het alweer tijd voor die volgende dosis. Die dosis moest overigens nog verder omhoog!! Door een aantal omstandigheden, waarop ik hier niet dieper in ga, heeft mijn zoon mij de ogen uiteindelijk geopend. Ik heb contact met de neuroloog gehad en moest het medicijn afbouwen. Ook dit neemt een aantal dagen in beslag. Mijn oude medicijn moest weer omhoog en de Briviact naar beneden. Ik kwam weer gelijk een aantal kilo aan, maar deze keer vond ik dit absoluut geen probleem. Op dit moment staat er een nieuwe afspraak bij een neuroloog om te kijken wat nu te doen, want mijn aanvallen blijven. Qua medicijnen blijft er voor mij niet heel veel meer over en heel eerlijk: Ik ben er nu ook wel heel huiverig voor! De Briviact had mij mijn huwelijk kunnen kosten en dat is geen enkel medicijn me waard!!
Groetjes, Bianca 💕