Ongeduld

Kijk ik heb nu natuurlijk jaren epilepsie met alle ongemakken, maar zoals ik al vertelde daar leer je mee leven. Ik vind de omschakeling van medicijnen bij mij tot nog toe het vervelendste. Dat komt waarschijnlijk omdat het eigenlijk nooit soepel verloopt. Ik moet dan weer switchen en afwachten hoe en of dat werkt. Dat is heel frustrerend. Daar komt dan bij dat ik heel ongeduldig ben. Nu ook weer: ik hou ontzettend veel vocht vast, zo’n 15 tot 20 kilo en dat doet echt pijn. Mijn knieën vooral. Ook geestelijk word je daar niet gelukkig van. Ik wil daar vanaf en liefst gisteren, maar voor zo’n omschakeling staat 6 weken. Ik snap wel dat 6 weken niet zo lang is, maar vocht ben je niet zomaar kwijt, dat duurt wel even. De medicijnen die dit veroorzaakte had ik al tweeëneenhalf jaar en dat ging goed. Alleen dat vocht niet. Van alles hebben ze uitgezocht: naar de internist, cardioloog en gynacoloog geweest, maar uiteindelijk bleek het toch het medicijn tegen de epilepsie te zijn. En dan moet je een keuze gaan maken. Die heb ik nu gemaakt en nu wil ik dus die eerste kilo’s eraf zien gaan. Maar eerst ga je het nieuwe medicijn opbouwen. Pas vanaf afgelopen vrijdag ging 1 pilletje van mijn oude medicijn eraf en nu wil ik dus al resultaat. Ergens weet ik wel dat zoiets niet gaat, maar please: een half kilootje dan, zodat ik weet dat het werkt. Ik loop hier al zolang mee. Het opbouwen van het nieuwe medicijn gaat ook niet van een leien dakje moet ik zeggen. Ik heb dagen nodig om te wennen. Duizelig, raar in mijn hoofd en heel erg moe. Dit duurt dagen en tegen de tijd dat ik gewend ben komt die vrijdag er weer aan en gaat de dosering weer omhoog. Toch doe ik dit ergens voor. Duimen jullie voor me? Groetjes Bianca.