Medicijnen

Vandaag is het dan weer zover, ik moet weer mijn medicijnen ophogen, zodat ik over 6 weken helemaal over ben op deze “nieuwe” medicijnen. Mijn “oude” gaan dan langzamerhand naar beneden. Weer 3 maanden niet autorijden, weer afwachten of dit lukt. En ik doe dit alleen maar omdat ik weer eens een gigantische bijwerking had van die “oude”. Ik hou ruim 15 kilo vocht vast en daar heb ik natuurlijk heel veel last van. Zo gaat dit al sinds ik epilepsie heb, ik schijn moeilijk instelbaar te zijn op mijn medicatie en ik heb van de medicijnen hele ongemakkelijke bijwerkingen. Uitslag, heel veel aankomen en dan praat ik echt over zo’n 30 kilo, vocht vasthouden en de allerergste: Geheugenverlies, maar zo erg dat er bij mijn test uitkwam dat ik tegen dementie aanzat! Over bijwerkingen van medicijnen kan ik een hoop vertellen, soms denk ik wel eens: Kan ik niet beter de aanvallen hebben in plaats van de medicijnen. Maar wanneer ik zonder medicijnen zit en dat hebben ze gedaan in verband met een onderzoek dan krijg ik de ene aanval na de andere. Ik heb ze dus helaas nodig. Vandaag moet ik dus weer ophogen om ergens naar toe te werken en hopen dat het nu eens een keer goed uitpakt. Kijk ik ben hier aan gewend geraakt, maar ik merk dat het voor mijn man best pittig is geworden. Hij wordt er tenslotte ook mee geconfronteerd. Steeds weer niet autorijden en dus een beroep op hem doen. We gaan geregeld naar de epilepsiekliniek, en dan gaat hij altijd mee. Plus hij ziet wat het allemaal met mij doet en dat gaat hem ook aan het hart. We hebben onze weg erin gevonden hoor, we weten niet beter. Het slijt erin, maar het is toch heel wat.